Doe ik het wel goed genoeg

Doe ik het wel goed genoeg. Ons leven staat vooral in het teken van presteren. Dat begint al bij onze geboorte. De ouders hopen dat je goed zal drinken, dat je de nachten zonder veel wakker worden, zal doorkomen. We worden geprezen voor de eerste woordjes die we zeggen, wanneer we onze eerste stapjes zetten, dat we zindelijk worden. En wat zijn onze ouders trots en wat worden we geprezen. Dan komt de tijd aan dat we naar school gaan en van ons wordt verlangd dat we keihard ons best doen en vooral een voorbeeldige leerling zijn, want onze ouders willen vooral niet dat jij een stempel opgedrukt krijgt van. Jouw kind is lastig, jouw kind kan niet meekomen. Jouw kind is een dromer. Jouw kind moet er hard aan trekken, jouw kind pest andere kinderen en is niet sociaal.

Dan wordt alles uit de kast gehaald om er maar voor te zorgen dat jij wel gaat voldoen aan wat de maatschappij van ons vraagt. Lief zijn, goed je best doen, klaarstaan voor iedereen, een voorbeeldige leerling. Dit alles heeft impact op jou als kind, als mens. Er wordt veel van je verlangd en er is niets mis met positieve stimulatie. Dat geeft ook zelfvertrouwen en dat hebben we nodig om op ons zelf te leren vertrouwen. We kunnen er als ouders ook te veel de nadruk op leggen en kijk wat staat er, het woord nadruk. De druk wordt dan te hoog voor het kind en gaat voldoen aan verwachtingen van zijn ouders, met het gevolg dat het kind voorbij gaat lopen aan zijn eigen behoeftes, want je wilt namelijk dat je ouders, de juf, de meester, opa en oma's trots op je zijn en blijven. De loyaliteit van een kind naar zijn ouders en iedereen is een bijna onbreekbare band en het kind wil liefde, genegenheid en aandacht, dan voelt het zich veilig. Het zal er dus ook alles aan doen, zijn ouders en anderen tevreden blijven stellen.

Wat er insluipt, zonder dat dit zichtbaar is, dat het kind vervreemd van zichzelf, zijn eigen kern. Het wordt een pleaser, die er alles aan zal doen om de mensen om zich heen te vriend te houden. Zo maken we van dat hele leuke kleine jochie of meisje een persoon die op latere leeftijd zich telkens weer zal afvragen: Doe ik het wel goed genoeg!

En dat zijn heftige situaties. Je komt deze mensen veel tegen in de zorg. Want als je kiest voor een zorgberoep, ben je een gever, dat zit in je systeem dat je er graag voor anderen wilt zijn. Die gevers hebben niet geleerd grenzen te stellen, ze hebben geleerd loyaal te zijn, te doen wat anderen aan hun vragen en verlangen, omdat ze dan geprezen werden voor wat ze doen. Gevers gaan door, net zo lang totdat ze er bij neervallen. Want de boodschap die ze zichzelf telkens afvragen, zonder daar bewust van te zijn, is, doe ik het wel goed genoeg! En aangezien ze niet weten wanneer het goed genoeg is, de lat werd vroeger telkens hoger gelegd, leggen ze die nu voor zichzelf ook steeds een stap hoger. Een persoon die zo is opgevoed en in het leven staat, heeft het moeilijk en zwaar.

Een gever die zich telkens afvraagt, doe ik het wel goed genoeg, zal zijn hele leven hiermee blijven worstelen. Het is immers aangeleerd gedrag en dat veranderen, moet je eerst door een diep dal gaan met jezelf en dan nog de wil en de moed moeten hebben om die verandering in te willen gaan zetten. Zowel op relatie- als werkvlak komt de man met de hamer langs. Relationeel kan een gever zich niet gelijkwaardig opstellen en dus altijd te veel geven. De partner kan hier niet mee omgaan, voelt zich in een hoek gedrukt, de gever neemt namelijk voor de partner alles uit handen en geeft hiermee de boodschap af, jij kan het niet, ik regel het wel. Hierbij is sprake van de meest goede intenties maar het werkt niet. Op het werkvlak gebeurt exact hetzelfde. Degene die zich afvraagt, doe ik het wel goed genoeg, loopt zijn benen onder zijn lijf vandaan. Die zal en moet laten zien hoe goed of die is, zal taken van anderen overnemen, om maar geliefd te zijn. De gever heeft niet in de gaten dat die zich volledig uit de markt prijst, door zijn gedrag.

Jaren kunnen we zo doorgaan, totdat alles wegvalt, relatie, werk, met alle gevolgen van dien. Moegestreden en overstromend van verdriet, zit daar een persoon, die de meest goede intenties heeft en zelf niet begrijpt waarom al die ellende nou juist hem of haar moet overkomen. Ik wil alleen maar goed doen. Zich niet realiserend dat het in zijn eigen ogen nooit goed genoeg is en daarmee zijn eigen glazen aan het ingooien is.

Dit komt vaak voor, heel vaak, bijna 75% worstelt hiermee en zijn heftige cijfers. En dat alles, omdat jouw ouders zo graag wilden dat jij in de pas zou lopen, waarbij ze voorbij gingen aan jou,, wat jij zou willen, waar jij gelukkig van zou worden. Je kunt het tij keren, echt! Welke stappen je hiervoor moet gaan zetten, die kan ik je geven. Bel of chat met mij om jezelf te vinden en voor altijd te blijven en te zijn. Liefs Von

Datum: 26-10-'18

Terug naar overzicht